CHETROFIZM PRZYKŁADEM PROCESÓW ANABOLICZNYCH   Cheterotrofy to organizmy cudzożywne. Są one zdolne do syntezy własnych związków organicznych jedynie już z gotowych wytworzonych przez autotrofy związków węglowych bogatych w energię. Nie są w stanie tak jak rośliny wytwarzać związków nieorganicznych z organicznych. Spożywane pożywienie po odpowiedniej przeróbce służy do budowy ciała i wytwarzania energii.   Cheterotrofy dzielimy na : -          pasożyty i półpasożyty roślinne i zwierzęce ( np. łuskiernik rożowy, kanianka, huba ) pasożyty dzielimy również na zewnętrzne ( pchły, wszy, kleszcze) i wewnętrzne ( robaki ) -          mułożercy -          glebożercy -          drapieżnicy -          roślinożercy -         wszystkożercy -          sporofity i saprofagi ( bakterie )   Przystosowanie do cudzożywnego sposobu odżywiania się: -          pierwotniaki – odżywiają się 3 sposobami ( fagocytyna, pinocytoza i wchłanianie – najwięcej energii ); następuje rozpoznawanie pokarmu i jego wchłanianie; -          bezkręgowce ( pasożyty ) -          jamochłony – otwór prowadzący do jamy -          płazińce – układ pokarmowy ( np. wypławek biały ) -          glista ludzka – układ pokarmowy w postaci rurki składającej się z odcinków, -          tasiemiec – endosmoza, gruczoł trzustkowo-wątrobowy; -          ssaki – bardzo skomplikowana budowa układu pokarmowego -          wyższe bezkręgowce -          odcinek pobierania pokarmu, są tam struktury do przytrzymywania, rozszarpywania, rozcierania pokarmu; otwór gębowy – jama gębowa; -          odcinek trawienia – żołądek, trzustka, wątroba; -          przesyłanie prostych składników pokarmowych do krwi i komórek -          dla jelit charakterystyczny jest ruch perystoliczny -          formowanie kału i usuwanie.     Zapotrzebowanie na pokarm : -          roślinożercy – bardzo duże, bo ich pokarm jest mało kaloryczny, proces trawienia zachodzi w 4-jamistym żołądku; -          mięsożercy – bardzo małe, bo ich pokarm jest wysokokaloryczny, żołądek 1 jamisty, pokarm zalega dłużej   Sposoby pobierania pokarmu:   ZWIERZĘTA -          śluz – służy do wyławiania planktonu, u wypławka białego wydzielają go rabdity, -          filtratory – czułki, cienkie odnóża, u ryb skrzela działające jak sita, u flamingów i kaczek listewki w dziobie, u wielorybów płytki rogowe Aparaty do rozdrabniania pokarmu: -          żujący u wrtoek -          gębowy u skorupiaków -          zęby u ssaków -          aparat gębowy liżący u pływnożerców ( motyle, trzmiele, pszczoły, muchy); -          glebożercy ( np. dżdżownica ) połykają cząsteczki gleby   ROŚLINY -          rosiczka okrągłustna – sama nie wytwarza związków białkowych, więc na liściach ma gruczoły, na których gdy usiądzie owad to powodują, że liść zwija się zamykając go w pułapce – zostaje z niego tylko pancerz -          dzbanecznik wodny – jego liść zwija się w dzban do połowy wypełniony płynem trawiącym, który jest słodki i zwabia owady.   Składniki pokarmowe: -          węglowodany złożone ( skrobia, glikogen ) -          białka roślinne i zwierzęce -          lipidy ( czyli tłuszcze ) -          składniki regulujące : -          sole mineralne -          witaminy pobierane w postaci gotowej, nie są trawione, regulują procesy, są wchłaniane bezpośrednio do krwi.